VRIJEME SLUZBENOG ODRODJAVANJA

Da bi zatro jedan narod, prethodno moraš zatrijeti njegov jezik. U toj simbiozi šovinizma i primitivizma postepeno se izgoni srpski jezik sa svog ognjišta u Crnoj Gori. Ukoliko se taj naum ostvari, onda ce to biti svojevrsni dokaz kulturnog genocida sa cim se ne može ici u demokratsku Evropu. Pored izgona jezika, promovišu se novi, dukljanski korijeni, nova vjera. Živimo u vremenu službenog odrodavanja. Nedavno je formiran Institut za crnogorski jezik i jezikoslovlje. (A u Ustavu Crne Gore, clan 9 stoji: "U Crnoj Gori u službenoj je upotrebi srpski jezik ijekavskog izgovora"). Zvanicna vlast nametnula je dileme jezika kao državno pitanje i ponudila je da ga riješava na balkanski nacin: od jednog dobijamo cetiri - bošnjacki, crnogorski, hrvatski i srpski jezik. Kao medjukorak uveden je "maternji jezik," a pored toga zagovara se uvodjenje tri nova slova. Izgleda da ce kao osnova "jezikoslovaca" poslužiti arhaizmi zetsko-sjenickog narecja sa dva silazna akcenta i cetiri padeža. Dakle, na 30 Vukovih slova dodalo bi se još tri i tako bi i svi nepismeni Dukljani bili pismeniji od Njegoša za 10%. (3:30=0,1x30=10%).

Ipak, propisivanje identiteta u Crnoj Gori nije od juce. Novi jezik, nova vjera, novi korijeni, mlada nacija - nova država. Mlade crnogorske nacije, koju niko ne spori, u pocetku nije bila suprotstavljena srpskoj, i fiktivnom srpskom hegemonizmu. Uvidom u skupštinske dokumente, nakon zavrsetka II svjetskog rata nailazimo na zvanican stav: crnogorska nacija je "najcistija etnicka grupa medju Srbima." (Vidi zbirku dokumenata "Rad Skupštine Crne Gore 1945-l950," str. 194. izdanje Skupštine CG 1986).

Iskazivanje nacionalne pripadnosti danas je stvar licnog osjecaja i opredjeljenja pojedinaca. Medjutim, to pravo prelilo se i na jezik. Ovih dana su u opticaju cetiri jezika: bošnjacki, "maretnji," ili crnogorski, hrvatski i srpski jezik. Izgleda da ce svaki, cak i nepismeni gradjanin Crne Gore biti poliglota. Jedino Dukljani fluentno govore pomenuta tri jezika a srpski jedva natucaju. Da bi ovu politicku igru oko jezika okrenuo na šalu, prije neki dan dobih e-mail poruku iz Mrtvog Dubokog, (Rovca). I tamo je stigao Internet. Prijatelj mi saopštava da je Crna Gora uzduž i poprijeko preorana novim jezicima, istina, kako piše, brazde su dosta plitke. Preorane su i porodice novim jezicima. Dalje piše da je vec naucio bosanski da bi razgovarao sa unukom, hrvatski da bi razgovarao sa kcerkom, crnogorski da bi razgovarao sa sinom, a srpski zna, ali ga koristi da bi razgovarao - sam sa sobom. I da bi sacuvao radno mjesto. Jer, od sudije pa do pandura nadzire zvanicna vlast. Dodao je još: Na ulazu u Ministarstvo unutrašnjih poslova Crne Gore skinuta je tabla sa cirilskim natpisom, a ostala je ona latinicna. Da se zna u policiju nema mjesta za Srbina. Želio sam da provjerim ovu tvrdju o broju policajaca. Prema podacima iz italijanskih izvora za 2000. godinu, što je preuzeo i dio domace štampe, Italija je imala 488 policajaca na sto hiljada stanovnika, Španija 477, Portugalija 440, Francuska 394, Grcka 379, Austrija 362, Belgija 344, Velika Britanija 318, Švedska 310, Irska 302, itd, a prosjek Evropske zajednice iznosio je 375. Medjutim, Crna Gora je imala oko 3.666 policajaca na sto hiljada stanovnika, što znaci deset puta više od evropskog prosjeka!

Vratimo se zasijedanju pomenute Ustavotvorne skupštine (decembar 1946). U skupstinskim dokumentima, odnosno izlaganju poslanika, (a sva izlaganja su izražavala i zvanicne stavove), dato je i jedno zanimljivo objašnjenje, koje pokazuje neku pobjednicku euforiju i ugledanje na "starijeg brata." Tamo, izmedju ostalog, možemo procitati: "Ko poznaje Staljinovu teoriju o nacionalnom pitanju tome je postojanje crnogorske nacije nedvosmisleno jasno," (ibid. str. 230). U ovom zbiru dokumenata na nekih 900 stranica, nigdje nije pomenut "crnogorski jezik." On je novog datuma. Ovih dana neko je verbalno suspendovao odredbu crnogorskog Ustava. Nesto ranije, (decembar 2003) verbalno je ukinut jedan clan Ustava, na sesiji "crnogorskih intelektualaca" u "crvenom salonu'" hotela podgorickog, koji je zidan odmah poslije rata kao "Moskva" a malterisan, nakon IB rezolucije, kao hotel "Crna Gora." Ipak, u požutjelim poratnim dokumentima možemo procitati i neka indikativna upozorenja. Govornici, odnosno poslanici su ukazivali na neka "nakazna shvatanja" intelektualaca, koji su "po budžacima," nakon pobjede revolucije, govorili da ce nova nacija "biti suprotstavljena srpskoj" i da je konstituisanjem federativnog uredjenja Jugoslavije, sa nacionalnim federativnim drzavama "zapoceo proces raspada Jugoslavije," što je jednoglasno osudjeno, a nakon uspješnog rada poslali su telegram Josipu Brozu Titu o uspješnom završetku rada.

Tada, kao i danas, država je preko svojih organa propisivala identitet gradjana, ali ne tada, kao danas da bi razorili drzavu. Radi podsjecanja na tu ratnu pobjednicku euforiju - na Ustavotvornoj skupštini promovisana je crnogorska nacija, kao "tekovina NOB-a." Da li se time namece zakljucak da je tada nacija bila dijete komunizma? Danas, preko državnih organa propisuje se jezicki identitet, "Crnogorska pravoslavna crkva" registruje se i potvrdjuje policijskim pecatom na Cetinju, a funkcionalni intelektualci, ljudi sa dva dna, poceli su taborovanje po Crnoj Gori o nužnosti secesije. Oni se titulama razmecu i tim praznim nadimanjem žele na nepismen nacin pismenim Crnogorcima da ukažu na nužnost razbracivanja uz oslanjanje na dva nova saveznika, dvije osvjedocene ale, kojima je uvijek malo. Necu da kazem da je to neka ropska pasmina, ili moralna trulež, ali mogu reci da se ponašaju poput pauka krstaša, koji razapne mrežu a onda je zatrese u tu je - bogata lovina. Može se, takodje, reci da pojacavaju raskole i podjele Crne Gore u dva bloka: separatisticki, koji predstavlja zvanicna vlast i blok integrista, koje podržava vecinska crnogorska javnost, ali preko zavadjenih, a bogme i nekih korumpiranih opozicionih lidera, koji slijede slanu ruku. U tom raskolu ostaje zracak nade za opstanak države: Baza integrista je sve jaca, dok lideri zavadjenih integristickih partija predstavljaju neku vrstu varijabile, kao dio prošlosti. Inace, niko u Crnoj Gori ne vjeruje u tzv. srpske imperijalne ciljeve - ko slano jede.